بدرقه...

گاهی باید بیرون از در ایستاد کاسه ای آب بدست گرفت و بدرقه کرد خود را.. 

 مضحک است ،میدانم... 

 نگاه در نگاه خود شد...

 کمی بغض کرد و یکهو زد زیر گریه... 

 گفت: خودم جان زود برگرد، من تنهایم و چشم براهت...

 و خودم بگوید: قول میدهم وقتی پیدایش کردم برگردم ،قول بده مراقب خودت باشی... 

و بدرقه اش کرد...

 و رفت گوشه اتاق، بالش بیخیالی زیر سر گذاشت و خوابید...

 آنقدر عمیق که وقتی بیدار شدی بهار شده باشد...

 و خودم از سفر برگشته باشم، با لبخندی جاودانه... 

 گاهی باید خودمان را به دنبال خوشبختی بفرستیم!

آدنا