دلبرومعنا

پرسیدمش اینهمه شعر و فغان بهر کیست گفت دلبرم!

چشمانش با خط معنا تضاد داشت...

عالم معنا دیدم توهمی در دل بسته و سیال به دوش میکشد!

این همه وصف و حرف کتابت نمیشود ...

فقط خواندم که ما همه درگیر اوصاف خیالاتیم...

ادمهایی که نیستند و ما همواره زندگی میکنیم بودنشان را!

آدنا